http://communique.hiepso.be/2008/02/26/op-stage-in-de-usa/
Op bovenstaande link vind je mijn artikeltje terug in de hiepsokrant communiqué.
Vandaag een rustige dag, ik stond samen met Sanne aan de balie van de businesspassagiers dus kon ik enkel maar kijken. Hier moet de service snel gaan en een stuntelige stagaire kunnen ze hier ni echt waarderen :-). Morgen nog één dagje en dan op weg naar huis voor een lekker verlengd weekend!!!
woensdag 27 februari 2008
dinsdag 26 februari 2008
Nog 67 dagen
Deze nacht gelukkig wat beter kunnen slapen. Ik heb wel verschrikkelijke rugpijn van dat bed maar kzal dat er maar bijnemen zeker. Vanmorgen weer vroeg opgestaan en deze keer met keelonsteking joy! Mijn humeur daalt direct naar het vriespunt en ik besluit op de trein de dagen af te tellen. Nog ongeveer 67 dagen waarvan 47 werkdagen dus nog 47 keer vroeg opstaan hmmm not helping. Eenmaal aangekomen in de luchthaven kregen we rond 06.30 de briefing waarin bekeken wordt of de vluchten op tijd zullen aankomen en er speciale zaken op het programma staan. American Airines heeft maar twee vluchten in Brussel en dat zijn de Chicago en de New York. We kregen elk een meter die ons enkele dagen onder haar hoede zou nemen. Ik had Sanne, ze werkt al een tweetal jaar voor AA en khad chanse twas een sympathieke. Je moest ons zien staan aan die check-in balies. Allemaal met pen en papier achter onze meter en maar noteren. Kbegon al snel te panikeren toen ik zag dat ze een gans ander systeem gebruikten in Brussel of in Dallas. Na een tijdje vroeg Sanne of ik het even wou overnemen....euh ja dan maar zeker. Ze heeft me wel goed geholpen en kwas de enige van de vijf die het eens mocht proberen. Na de derde passagier begon het al een beke te gaan. Rond tien uur dertig sloten we de balies af en trokken we naar boven. 11.15 vertrek ik weer richting Gent, mijn stagedagje zit er alweer op.
Dikke knuf en tot morgen
Dikke knuf en tot morgen
maandag 25 februari 2008
heeel heel vroeg in de morgen...
Ondertussen heb ik het verre Dallas ingeruild voor een kot in Gent. Ik neem van hieruit dan ook elke dag de trein richting luchthaven. Waarom ik niet in Brussel zit mja kzag het ni zo zitten :-) en Gent sprak me meer aan. Tzal niet voor het uitgaan zijn want ik moet elke morgen om 4 u deruit.
Ik had me voorgenomen van vroeg in mijn bedje te kruipen maja msn, tv, mijn kot in effen zetten het zorgde er allemaal voor dat ik pas om 11 u in bed kroop. Ik heb uiteindelijk alle uren van de klok gezien en ben uit pure miserie al om drie uur opgestaan. Vanmorgen de fiets naar het station en de trein op. Vandaag was meer een rondleiding en ewa uitleg. Rond elf uur dertig zat het er weer op en ik deed een dutje op de trein terug naar Gent. Ben nu net terug van Delhaize, hier juist om de hoek vreed handig, en kga toch maar mijn bedje weer opzoeken.... tot gauw!!
Ik had me voorgenomen van vroeg in mijn bedje te kruipen maja msn, tv, mijn kot in effen zetten het zorgde er allemaal voor dat ik pas om 11 u in bed kroop. Ik heb uiteindelijk alle uren van de klok gezien en ben uit pure miserie al om drie uur opgestaan. Vanmorgen de fiets naar het station en de trein op. Vandaag was meer een rondleiding en ewa uitleg. Rond elf uur dertig zat het er weer op en ik deed een dutje op de trein terug naar Gent. Ben nu net terug van Delhaize, hier juist om de hoek vreed handig, en kga toch maar mijn bedje weer opzoeken.... tot gauw!!
vrijdag 22 februari 2008
Back to reality.
Voila zie ik ben terug op Belgische bodem, terug voor mijn eigen computerke. Tzijn twee fantastische weken geweest en ik heb er zeker geen spijt van...nog effe wennen aan het azertybord pffff.
Doet wel efkes pijn de klok weer 7 uur verderdraaien. Nog niet zo lang geleden toen het in Dallas nog donderdagochtend was zat ik voor mijn pc te stressen rond onze laatste test. Opnieuw moest er 80% gehaald worden en ik heb weer een mooie 96 yes!!!!! Op het einde was er nog een klein graduationfeestje waarbij elk van ons een certificaat kreeg. Picturetime! Direct hierna moesten we afscheid nemen van onze Dominicaanse klasgenoten want onze vlucht vertrok binnen enkele uren.
La crrrrrrrrrrrrrrrrrrremmmma, tranquiiiiiiiilo :-) ik ga ze toch wel missen! Maar we hebben ieders msnadres dus misschien trek ik nog wel eens richting de Dominicaanse.
Zo vertrokken we allevijf met de Boeing 767 in Businessclass (zo gaat dat als je werkt voor American) terug naar ons kleine Belgenlandje.
In Belgie stonden onze collega's ons al op te wachten met de uurroosters voor volgende week want dan begint het echte werk!
woensdag 20 februari 2008
the end is near...
Woensdagmorgen en mijn avontuur hier in de USA zit er bijna op. Morgen krijgen we nog een laatste test om ons hier te bewijzen. Als ik erdoor raak dan kruip ik op het vliegtuig als een gelukkig mens anders kruip ik ook op het vliegtuig maar iets minder gelukkig. Dus duimen maar!!! Ik vertrek een dagje vroeger naar huis dan verwacht. Onze test is smorgens en der was nog tijd genoeg om de vlucht naar Belgie te halen in de namiddag via Chicago. Chicago heeft nog altijd heel slecht weer dus duimen maar dat ik idd op vrijdagmorgen in Belgie aankom!
maandag 18 februari 2008
I don't like mondays at all
Het weekend zit er alweer op pffff. Nu is het wel des te lastiger om mezelf weer naar de les te sleuren.
We zijn zaterdag naar Fort Worth getrokken. Had ik al gezien met Wim maarja een tweede keer kan geen kwaad zeker. Het weer was verschrikkelijk slecht..regen en kans op tornado's ok dan! Ik wist al wat mijn weg dus het duurde niet lang vooraleer we in Fort Worth aankwamen. We besloten om maar direct richting de Stockyards te trekken (cowboystadje). Op het busje ernaartoe zat een Engelse groep die ons uitnodigde om in de namiddag naar de White Elephant te komen, een countrybar met live optredens.
We trokken in de voormiddag naar Billy Bob's, de grootste honky tonky van Texas. Vraag me niet wat een honky tonky is want ik weet het nog steeds niet. Het leek een soort overdekte speelhal met gokspelletjes, een grote bar met dansvloer, eetcafeetjes en een arena voor bullriding. Na een paar pogingen op de slots, een foto op een stier en een fried chicken basket besloten we om op het aanbod van de Engelse groep in te gaan..op naar de White Elephant! De sfeer was fantastisch en ook al kenden we de meeste liedjes niet iedereen deed gezellig mee. Na elk lieke nam die zanger zijn glas bier en riep 'drink' en iedereen dronk mee. Ik heb het wijselijk bij een glas Sprite gehouden want dat bier ginder (Bud Light)is niet te drinken.
Toen hij afsloot met de la Bamba kon de sfeer niet stuk natuurlijk en we trokken goedgezind het stadje in. Iedereen heeft vanalles gekocht want het ligt daar vol van de winkeltjes met allerlei dingen rond Texas. Ik heb een postkaartje gekocht :-) ja tkost geld ze :-). Savonds terug de trein op richting het station waar we nog een drie kwartier hebben mogen wachten eer dat busje van het hotel ons kwam ophalen. We probeerden ons dan maar wat bezig te houden met Eurosongliedjes. Er was namelijk een Spaans meisje mee en die kende dat festival niet.
We sloten de dag af met een omelet in de Ihop. God I miss Belgium food!
Zondag rustdag in Texas want geen enkele trein reed vandaag. Dan maar de taxi naar de Irving Mall waar ik vorig weekend ook al was geweest ohja het is beter dan in het hotel blijven zeker. In de namiddag trokken we naar de cinema. Evi en ik hadden onze zinnen gezet op Step Up 2 die pas heeel laat in Belgie zal verschijnen :-). Prachtige film!
Enzo zit het weekendje er weer op. Ik heb mij dan toch nog goed geamusseerd hier maar toch het mag bijna gedaan zijn en iedereen hier heeft het wel een beetje gehad. Nu nog drie dagen les en donderdag weeral een test bweeeeik en dan hop naar huis. Ja ja vroeger dan gepland en dan kom ik als alles goed loopt vrijdagmorgen in Belgie aan.
vrijdag 15 februari 2008
I passed !!!!!
Hallo allemaal, aangezien ik mijn blog onmogelijk kan bijhouden elke dag besluit ik maar van hier verder te gaan. Eenmaal thuis zal ik dat allemaal goed aanvullen dan.
Eerst en vooral ik ben geslaagd voor mijn eerste test. Ja idd we krijgen hier testen. Ik ben nu momenteel bezig met mijn opleiding en dan pas kan ik in de praktijk beginnen werken. Hier op de universiteit is het de bedoeling dat je twee testen maakt dus eentje vandaag en eentje op het einde. Als je niet slaagt (80%)sturen ze je onmiddelijk met het eerste vliegtuig naar huis. Klinkt hard en dat is het ook want we hebben al enkele mensen naar huis zien vertrekken... . Maar ik ben er nog dus oef! Het is hier echt wel blokken blokken blokken want anders geraakte der echt niet dus das wel wa minder. Maar ik zit samen met mijn landgenootjes in hetzelfde schuitje dus het is wel leuk om bij elkaar steun te vinden. We zijn ook allevijf geslaagd! Ik heb btw 96% :-)!!!! Nog een namiddagje les en dan is het weekend!
Dikke zoen en miss ya all
Eerst en vooral ik ben geslaagd voor mijn eerste test. Ja idd we krijgen hier testen. Ik ben nu momenteel bezig met mijn opleiding en dan pas kan ik in de praktijk beginnen werken. Hier op de universiteit is het de bedoeling dat je twee testen maakt dus eentje vandaag en eentje op het einde. Als je niet slaagt (80%)sturen ze je onmiddelijk met het eerste vliegtuig naar huis. Klinkt hard en dat is het ook want we hebben al enkele mensen naar huis zien vertrekken... . Maar ik ben er nog dus oef! Het is hier echt wel blokken blokken blokken want anders geraakte der echt niet dus das wel wa minder. Maar ik zit samen met mijn landgenootjes in hetzelfde schuitje dus het is wel leuk om bij elkaar steun te vinden. We zijn ook allevijf geslaagd! Ik heb btw 96% :-)!!!! Nog een namiddagje les en dan is het weekend!
Dikke zoen en miss ya all
woensdag 13 februari 2008
Vrijdag 8 februari: Testjes waaaaaaaaaaaaa
Zes uur dertig loopt de wekker al af want het busje vertrekt zoals jullie al weten om 7 uur. Wat er vandaag gepland is hmmmm een ganse dag voor de pc testjes maken geeuwwww! We zien in die testjes zaken zoals hoe ga ik om met passagiers en vooral veel crs! Gelukkig sta ik er niet alleen voor want samen met de vier andere stagairs (Jena,Gille, Evi en Trui) worstel ik me door alle onderdelen. Intussen leren we ook twee Duitse meisjes kennen die hier naartoe zijn gekomen voor ze beginnen te werken voor American. Voor hen is het nog heel wat moeilijker want hun Engels is veel minder goed dan het onze. We krijgen ook te horen dat we tegen volgende week vrijdag een test krijgen waar we 80% op moeten halen anders moeten we het eerste vliegtuig naar huis nemen!
Ik werk door tot laat in de avond want ik ga vanavond wim gaan ophalen op de luchthaven. Jammer genoeg krijg ik niet alles af :-).
De laatste shuttle naar de luchthaven vertrekt om negen uur en Wim zijn vliegtuig is in Dallas om 12.35...heel lang wachten dus.
Na wat zoeken en rondvragen vind ik de bagage claim area waar Wim zal aankomen en ik zet mij neer om elke minuut te zien voorbijgaan.
Na heeeeeeeeel lang wachten hoor ik eindelijk dat de vlucht vanuit LA geland is, stress! We hebben elkaar al meer dan een maandje niet meer gezien dus het zal wel even raar doen.
Wim liep me wel eerst voorbij (dat begon goed) en uiteindelijk weer herenigd!
Ik had voor ons een hotel geboekt omdat wim niet mocht verblijven waar ik sliep. De kamer is namelijk betaald door AA :-).
Met de taxi gingen we richting de La Quinta Inn and Suites om er de ganse nacht honderduit met elkaar te kletsen...
Donderdag 7 februari: Dallas at last!
Vroeg in de morgen namen we de eerste vlucht naar Dallas. We moesten er vroeg bij zijn want we stonden op de standbylijst dus andere passagiers kregen voorrang. Gelukkig waren er nog plaatsen vrij op een vlucht van 06.45. Deze vlucht maakte wel een tussenstop in Tulsa, Oklahoma! Kwestie van alle staten eens af te lopen. Rond de middag konden we eindelijk voet zetten op Texaanse bodem. We werden afgehaald door de shuttle van de Flagship University waar we onze opleiding volgen. Daar aangekomen kregen we een plannetje en een blad en ze wensten ons nog een prettige dag, huh?
Het is daar dus enorm groot en niemand wist waar naartoe. We waren ook al een dag later dan gepland door het missen van onze vlucht in Chicago. Iedereen begon ondertussen al de moed te verliezen toen we uiteindelijk Sherryl tegenkwamen. "Hey guys, we have been looking for you".
Voor we aan onze opleiding kunnen beginnen maandag moeten we een pre-course volgen. Dat is een cursus online waarin alle basis wordt uitgelegd en waarin je allerlei testen moet afnemen. Volle moed is iedereen er dan maar aan begonnen want we willen er natuurlijk zo vlug mogelijk vanaf zijn. Ik heb een weekendje met wim gepland dus ik heb zeker geen zin om nog testjes af te leggen :-).
Na een lange dag voor de pc en heel wat eten (vettig) vertrekken we met het busje naar ons hotel. We verblijfen in de Hampton Inn samen met alle andere stagairs van over gans de wereld. Elke dag is er een shuttlebus van het hotel naar het opleidingscentrum om 7!!! uur.
Mijn kamergenootje is Evi maar veel tijd om elkaar te leren kennen hebben we niet want we vallen alletwee al gauw als een blok in slaap.
Tot morgen!
maandag 11 februari 2008
Departing
Voor mijn vertrek naar de States had Belfie nog een afscheidsfeestje voor mij georganisseerd. Was wel zeer leuk maar ook emotioneel afscheid!
Tegen 4 u kwam ik zo thuis, nog een paar laatste spullen inpakken en op naar het treinstation in Ieper.
Het meeste van de treinrit geslapen, was echt verschrikkelijk moe! Rond 08.30 kwam ik aan in Zaventem waar ik samen met de rest van de stagairs kon inchecken. Onze vlucht vertrok vanuit Zaventem naar Chicago om 10.20. De vlucht ging vrij snel voorbij. We kregen elk drie seats zodat ik mij goed kon leggen en de rest van mijn slaap kon inhalen.
Na een vlucht van negen uur begon het vliegtuig eindelijk aan de landing...na een half uur begon ik lichtjes te vermoeden dat er iets niet helemaal in orde was. De piloot kondigde aan dat er in Chicago een grote sneeuwstorm was geweest en de landingspiste lag ondergesneeuwd, joy!!! Na een half uur rondvliegen boven Chicago in afwachting van toestemming om te mogen landen kregen we te horen dat we naar Minneapolis moesten om te tanken. Na een wel heel lange vlucht naar Chicago kregen we te horen dat onze vlucht naar Dallas al vertrokken was. De vertraging van onze vlucht was te wijten aan weersomstandigheden dus mochten we zelf betalen voor onze overnachting in Chicago.
Slecht gezind en doodmoe kwam iedereen aan in de Best Western waar we onmiddelijk gingen slapen. We moesten immers vijf uur later de eerste vlucht richting Dallas hebben. Waarom koos ik ook alweer niet voor een reisbureau in Belgie :-)?
Tegen 4 u kwam ik zo thuis, nog een paar laatste spullen inpakken en op naar het treinstation in Ieper.
Het meeste van de treinrit geslapen, was echt verschrikkelijk moe! Rond 08.30 kwam ik aan in Zaventem waar ik samen met de rest van de stagairs kon inchecken. Onze vlucht vertrok vanuit Zaventem naar Chicago om 10.20. De vlucht ging vrij snel voorbij. We kregen elk drie seats zodat ik mij goed kon leggen en de rest van mijn slaap kon inhalen.
Na een vlucht van negen uur begon het vliegtuig eindelijk aan de landing...na een half uur begon ik lichtjes te vermoeden dat er iets niet helemaal in orde was. De piloot kondigde aan dat er in Chicago een grote sneeuwstorm was geweest en de landingspiste lag ondergesneeuwd, joy!!! Na een half uur rondvliegen boven Chicago in afwachting van toestemming om te mogen landen kregen we te horen dat we naar Minneapolis moesten om te tanken. Na een wel heel lange vlucht naar Chicago kregen we te horen dat onze vlucht naar Dallas al vertrokken was. De vertraging van onze vlucht was te wijten aan weersomstandigheden dus mochten we zelf betalen voor onze overnachting in Chicago.
Slecht gezind en doodmoe kwam iedereen aan in de Best Western waar we onmiddelijk gingen slapen. We moesten immers vijf uur later de eerste vlucht richting Dallas hebben. Waarom koos ik ook alweer niet voor een reisbureau in Belgie :-)?
At last!
Dag lieve schatten allemaal!
Ja ik weet het, het heeft lang geduurd vooraleer ik iets op mijn blog heb gezet. Ik heb echt een heleboel te vertellen maar mijn lessen starten hier binnen een half uurtje dus ik vrees dat dit een kort berichtje zal worden.
Vanavond zet ik meer nieuws, wat voor jullie dan wel weer vannacht zal zijn.
Het begin was moeilijk maar na een blitsbezoekje van wim kon ik er weer volledig tegenaan. Voor ik naar de les vertrek wil ik nog zeggen dat ik jullie allemaal superhard mis!
Dikke zoen
Ja ik weet het, het heeft lang geduurd vooraleer ik iets op mijn blog heb gezet. Ik heb echt een heleboel te vertellen maar mijn lessen starten hier binnen een half uurtje dus ik vrees dat dit een kort berichtje zal worden.
Vanavond zet ik meer nieuws, wat voor jullie dan wel weer vannacht zal zijn.
Het begin was moeilijk maar na een blitsbezoekje van wim kon ik er weer volledig tegenaan. Voor ik naar de les vertrek wil ik nog zeggen dat ik jullie allemaal superhard mis!
Dikke zoen
maandag 4 februari 2008
Packing
Amai nog een dag en een avondje en ik zit op het vliegtuig richting Dallas.
Opeens besef ik dat ik nog vanalles moet doen voor mijn vertrek. Dus vandaag ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe grotere reiskoffer zodat ik toch al kan beginnen inpakken. Ik ben toen naar de bank geweest om wat euro's in dollars te wisselen maar ze hadden geen meer in voorraad. Dan maar een andere bank binnengelopen waar ze opnieuw niets liggen hadden! Dan maar mijn geld wisselen op de luchthaven zelf... .
Ik vind het al moeilijk om een koffer te maken voor drie weken, ik vraag mij af hoe mijn klasgenoten dat doen voor drie maanden!
Morgen nog langsgaan bij enkele mensen voor ik vertrek en nog wat laatste aankopen en dan ben ik klaar voor de reis! Ik ben zeker dat ik niet veel uurtjes slaap zal hebben dinsdagavond want ik heb mijn trein van Ieper naar de luchthaven om 06.18!
Abonneren op:
Posts (Atom)